Deze week voelde ik ineens dat zich iets wilde manifesteren, vanuit Hawaï. En besloot er de ruimte aan te geven. Ik weer het - het eiland roept me. En inmiddels weet ik dat er dan geen houden meer aan is. Vier keer eerder (in 5 jaar!) gebeurde het. Ik had trouwens helemaal geen plannen om terug te gaan, want de bossen hier geven me zoveel rust. Maar ik moet kennelijk weer in beweging komen. Mijn lichaam is al op reis, maar mijn hoofd denkt er nog over na. De vraag ‘waarom dan’ tolt rond. Vanbinnen ben ik enthousiast. Is dat de ziel die danst? Ik voel dat ik meer wil weten over de Polynesische cultuur. Dat ik me er in wil onderdompelen. En heb in een split second mijn Hawaïaanse vrienden (sjamanen) gemaild of ik bij ze in de leer mag. Ik tikte het berichtje zonder na te denken, alsof het heel erg normaal was. En ja, ik mag komen. Inmiddels struikel ik over de creatieve ideeën. Ik ga erover schrijven, filmen, bloggen. En echt onwaarschijnlijk maar waar: ook de organisatorische kant zoals een ticket is in ontwikkeling. Daarover later meer.. Ja, mijn ziel - aumakua - danst. Ik weet het zeker. Ik moet alleen de pasjes volgen en zorgen dat mijn hoofd hetzelfde ritme volgt. Ik ga zeker schrijven over de reis, mijn eigen Holy Road Trip. Kijk je mee?