In deze post stel ik mezelf aan je voor
Dit ben ik ten voeten uit. Een echte bosvrouw. Altijd in de natuur te vinden. En altijd bezig met energiewerk. Waar ik veel over leerde op Hawaï.
Dit leerproces startte na het overlijden van mijn vriend en vader. Vier maanden lang trok ik mij terug om te rouwen in de natuur van Hawaï.
Ik voelde me leeg.
Ik wilde leeg zijn.
Want ergens voelde ik dat als ik helemaal niets was en niets wist over wie ik was, de antwoorden naar me toe zouden komen.
Tijdens dit proces ontving ik enorm veel informatie over mijn zielenmissie. Ik kreeg daar - op Hawaï - de opdracht een boek te schrijven en de lessen te delen. Acht jaar later is het nog steeds een missie, maar in een andere vorm: door middel van de boeken én deze bostrip, de Holy Road Trip.
Misschien ken je me van mijn boek Naupaka, waarmee ik in één klap wereldberoemd in Nederland en België werd. Mijn missie om een taboe te doorbreken, werd me namelijk niet door iedereen in dank af genomen: voor jezelf durven kiezen. Een missie die ik nu voorzet via een magisch bosritueel bij een Veluwse krachtplek, een waterbron. Om andere vrouwen een aanzet te geven ook voor zichzelf te durven kiezen. Om zichzelf en hun eigen waarden te leren kennen en daar trouw aan te blijven.
Want de meesten, zo bleek tijdens het uitkomen van mijn boek, durfden niet te kiezen voor zichzelf wegens de angst voor de ongezouten mening van anderen. Diegenen die het wel hadden gedurfd, waren vaak bijna verketterd door familie of vrienden. Of gingen gebukt onder enorme schuldgevoelens. Ze hadden dus een keuze gemaakt, maar moesten nog dealen met de gevolgen. En toch hadden ze geen van allen spijt. Ze hadden namelijk één gemene deler:
ze hadden zichzelf teruggevonden en dat was precies waar ze al die tijd diep van binnen naar hadden verlangt.
Het ontheemde en eenzame gevoel was verdwenen.
Het is dus niet zo gek dat veel (helaas) vrouwen ontzettend hard twijfelen over keuzes voor zichzelf. Die vaak gaan over het verbreken van een relatie, de zorg voor een geliefde of ook veel gehoord: het stoppen met werk dat geen voldoening meer geeft. Ook ik voelde de druk van de maatschappij en omgeving. Met als klap op de vuurpijl de gigantische media-aandacht. Zo zat ik twee keer bij RTL Late Night, stond mijn verhaal op de voorpagina van het AD, de nieuwspagina’s van de Volkskrant en werd ik geïnterviewd door zo’n beetje alle vrouwenbladen). Met als gevolg pittige oordelen en meningen van anderen via social media op mijn keuze. Maar ook honderden ondersteunende mailtjes en brieven van vrouwen (en mannen) die in hetzelfde schuitje zaten.
Kortom, voor jezelf kiezen is een beladen onderwerp.
Het fascineerde me enorm. Het taboe rondom het maken van een keuze voor jezelf. Ikzelf én anderen vroegen hoe ik het überhaupt had kunnen doen? In mijn tweede boek ging ik op zoek naar de antwoorden. Het werd een magische reis. Opnieuw ook deels op Hawaï, waarover ik alles vertel in Hokule'a. De belangrijkste opbrengst van het onderzoek: ik leerde hoe ik contact kon maken met mijn eigen diepere wijsheid en daarmee altijd de antwoorden in mijzelf kon vinden.
En begon met het lopen van mijn eigen weg.
Ik vroeg me af (let op: weer een vraag) hoe ik deze kennis op een eenvoudige wijze met anderen kon delen. Niet alleen vanuit de praktijk - ofwel de lessen in mijn boek Hokule’a - maar ook via een ervaring, want dat is toch de beste leerschool van het leven. Opnieuw werd een nieuwe route me ingegeven via de aumakua's (mijn eigen hogere zelf én de ondersteunende energieën waar je meer over zult lezen): ik ontdekte een wijze die eenvoudig in het leven te integreren is. Dit is het bosritueel bij het Bosbadhuis geworden. Een combinatie van innerlijke energiewerk dat je thuis én in de natuur kunt doen. Een combinatie die er voor zorgt dat je deze straks ook zonder mijn begeleiding in je dagelijkse leven kunt gaan toepassen. Dát is mijn missie: dat je uiteindelijk de antwoorden in jezelf zult vinden. Dat je van binnen naar buiten gaat leven. Van de kern naar de vorm. En nooit meer andersom.
