Soms twijfel ik om te vertellen wat ik ervaar. Omdat het nog niet tastbaar is, kan ik er eigenlijk geen woorden aan geven. En dat is ingewikkeld en lastig te begrijpen voor anderen. Zoals tijdens het schrijfproces van mijn nieuwe boek Hokule’a (dat in februari 2018 uitkomt!). Mensen die dichtbij stonden waarschuwden me toen het geld opraakte. ‘Zoek toch werk’, zeiden ze. En toch ging ik door met schrijven. Omdat ik niet anders kon. Dit was het enige wat telde. Het verhaal moest er uit. Hoe dan ook. Ik kon het niet laten wegzakken door een tijdrovende werkweek. Hoe gek ik mijzelf soms ook zelf maakte met gedachten die hetzelfde riepen als de mensen om me heen.
Precies zoals toen, zo voel ik me nu. Maar dan iets sterker misschien omdat ik inmiddels weet dat focus en discipline dingen teweeg brengen. Magie, noemen Hawaïanen het: alleen met volledige focus en aandacht en discipline kun je energie omzetten in iets tastbaars, kun je dromen realiseren. Maar dan moet je er wel voor durven kiezen.
Zo voel ik dat ik mij moet focussen op het verkoopklaarmaken van ons huis. Ik moet kozijnen schoonmaken, schuren en schilderen. En elke keer als ik een kwast over het hout haal, dan dagdroom ik dat ik het nieuwe huis woonklaar maak. En zie ik hoe ik met mijn dochter op
mijn arm en vriend naast me de deur open en verwonderd naar binnen kijk.
Misschien is dat nog het lastigste van het leven in de flow. Uitleggen aan anderen wat je doet, of juist niet doet. Ik heb geen baan en weet dat ik er ook geen moet zoeken, omdat het niet klopt bij wat ik voel: een soort helder weten dat ik moet wachten op iets dat zich moet ontwikkelen. Ik geloof in deze manier van leven. Dat wat je nodig hebt, naar je toe komt. Welliswaar op een onverwachtse wijze ;-)