top of page

Interview met Lideweij Bosman

Hókúle’a: jezelf vinden door wijze lessen uit Hawaï

door Michele Bevoort

 

Schrijfster Lideweij Bosman had zware jaren achter de rug waardoor ze besloot een tijd naar Hawaï te gaan om daar weer tot zichzelf te komen. Door jaren van zorg voor haar vriend die uiteindelijk overleed aan kanker en door het verlies van haar vader was ze de verbinding met zichzelf kwijtgeraakt. De Hawaïaanse natuur en bijzondere filosofie van de bewoners brachten haar weer terug bij haar gevoel en kracht. Het hielp haar om werkelijk in de flow te gaan leven en nu inspireert ze anderen hetzelfde te doen. Ze schreef er een  boek over: Hókúle’a- een boek over kracht, kwetsbaarheid en keuzes maken.

 

Wij spraken met Lideweij in het groen van de Nederlandse natuur:

 

“Van de ene op de andere dag wist iedereen wie ik was: de vrouw die haar doodzieke vriend in de steek had gelaten. De vrouw die er niet was toen hij overleed. Noch bij zijn crematie. Mijn grote liefde was na een relatie van dertien jaar overleden aan de gevolgen van kanker en vijf maanden voor zijn overlijden had ik de relatie beëindigd. We waren elkaar in de strijd tegen de ziekte kwijtgeraakt. De verbinding met hem, maar ook die met mijzelf was verbroken. Vier maanden voor zijn dood had ik ook mijn vader verloren. Hij was hartpatiënt en na jaren tobben, was zijn hart gewoonweg op. Zo werd mijn leven zes jaar lang, sinds Sander te horen had gekregen dat hij kanker had, gedomineerd door zorg en angst. Ik voelde me afgesneden van het gewone leven: van mijn vrienden, collega’s, maar vooral van mezelf.” Lideweij nam een rigoureus besluit. Ze verbrak haar relatie, stopte met haar werk als journalist bij een modevakblad, verhuurde haar huis en vertrok in haar eentje naar Hawaï. De plek waar haar ex Sander haar een halfjaar eerder ten huwelijk had gevraagd.

 

Waarom koos je ervoor om weer terug te gaan naar Hawaï?

“Sinds ik er was geweest liet het eiland me niet meer los. Na het schrijven van Naupaka, mijn boek over het verlies, over rouw en het terugvinden van mijn kracht, merkte ik dat mijn reis nog niet klaar was. Hoe kon ik gewoon verder gaan na alles wat er gebeurd was? Mijn perspectief op het leven was na de dood van mijn vader en vriend behoorlijk veranderd. Ik wilde dingen gaan doen die bij me pasten, die me een rijk gevoel gaven. Dingen die het leven waardevol en zinvol maakten. Daarnaast zocht ik naar een manier van leven zoals op Hawaï; een flow waarin alles vanzelf gaat, waarin je moeiteloos kunt meestromen met wat er op je pad komt. Niet vanuit die zwaarmoedigheid, maar weer onbevangen en lichter in het leven staan. Dit verlangen ontvouwde zich tot een persoonlijke zoektocht. Zo keerde ik terug naar Big Island en leerde met behulp van mijn vriend Ku, een Hawaïaanse sjamaan, de wijsheid van Hawaï in mijn dagelijkse leven te integreren.”

 

Waarom is het toch zo moeilijk voor ons om in de flow te leven?

“Het is ook confronterend omdat je steeds weer je eigen grenzen en angsten tegenkomt. In de flow leven is eigenlijk vanuit je gevoel leven. En steeds weer opschonen en opruimen wat dat nog in de weg staat. We zijn zo geconditioneerd vanuit de maatschappij dat meer beter is en zelf wil ik niet meer die rat race leven. Ik wil niet alles met mijn hoofd beredeneren, maar mijn hart durven volgen. Me vrij voelen en doen wat me werkelijk happy maakt en vertrouwen dat alles wat ik nodig heb daaruit volgt. Hiervoor moest ik ook dingen loslaten en steeds opnieuw mijn angsten aankijken. Waarna ik weer kon zakken in het gevoel van vertrouwen.”

 

Hoe kwam jij dichter bij jezelf en hoe kunnen anderen dat ook bereiken?

“Heel veel mensen zijn zoekende en zoals de Hawaïanen zeggen: er is maar één kumu, leraar, en dat ben jijzelf. Jij bent de schrijver van je eigen verhaal. De neiging is om het buiten onszelf te zoeken: een leraar of iemand die ons erbij kan begeleiden, maar mijn ervaring is dat ik vooral mezelf vond door de confrontatie met mezelf aan te gaan. Alleen, in de natuur, daar ontmoette ik mezelf. De ruis verdween en ik kon mezelf weer horen. Ik kon weer voelen en zien waar ik niet op de juiste koers zat, welke richting ik moest gaan. Door mijn eigen ervaring geloof ik dus in de kracht van jezelf durven troosten. Een tijdje uit je omgeving en je comfortzone te stappen en het echt aan te gaan met jezelf, al is het maar een week. Dit kan veranderingen in gang zetten omdat je koers gaat bijstellen, en daarom is het ook zo spannend. Maar ik kan wel beloven dat je leven uiteindelijk mooier wordt, als je door die lagen durft heen te breken.”

 

Hoe help jij mensen daarbij?

“Naast mijn nieuwste boek heb ik het bosritueel en -retreat in mijn boshuisje Soeria opgezet. Vlak bij een zuivere waterbron, een krachtplek in de Veluwse bossen, dat ik het bosbadhuis noem. Ik zorg dus voor een bijzondere locatie in de natuur, een soort krachtplek, waar je een week zonder afleiding alleen in mijn fijne boshuisje kunt vertoeven. Ik ben er voor je om een krachtig Hawaïaans ritueel met je te doen waardoor je oude ballast loslaat en ruimte maakt voor nieuwe inzichten. Ik kan je ondersteunen met sessies of een energetische behandeling waar het nodig is. Dit wordt helemaal gepersonaliseerd en afgestemd. Verder is het de bedoeling dat het echt een verwenweek voor en met jezelf is, waarin je de ruimte hebt om jezelf helemaal tegen te komen en met nieuwe inspiratie en energie weer naar huis te gaan. Mijn tweede boek Hokule'a ondersteunt in de processen voor- tijdens en na de retreat en het ritueel.”

 

Wat kunnen we lezen in je tweede boek Hókúle’a?

“In dit boek neem ik je mee op mijn reis over vier eilanden. Ik hoop dat mijn verhaal je aanzet om op zelfonderzoek uit te gaan. Dat de oude Hawaïaanse wijsheid en rituelen je op weg helpen bij je eigen keuzeproces en het ontwikkelen van je uhane: het ego of de persoonlijkheid waarmee we ons leven op aarde neerzetten. Niet door het versterken van onze identiteit met materialistische zaken, als een grote auto, huis of werktitel, maar door het tot uitdrukking brengen van diepere zingevende verlangens. Dit kunnen we doen door de ontwikkeling van unieke talenten en oefening in compassie en empathie en ons verlossen van zelfgecreëerde geloofsovertuigingen, conditioneringen en gedragspatronen die ons leven bepalen. Om weer te worden wie je in wezen bent. Je bewust worden van het feit dat alles wat in jouw leven gebeurt ook jouw verantwoordelijkheid is, eenvoudigweg omdat het jouw leven is. Zoals gezegd: jij bent de schrijver van je eigen verhaal en je kunt dat verhaal ook aanpassen. Dat is mijn eigen ervaring en daardoor heb ik nu veel meer rust. De kapitein zijn over mijn eigen schip: Hókúle’a dus.”

bottom of page