Het was als een scene uit Hitchcocks film Birds. Gisteravond omsingelden een enorme hoeveelheid eksters mijn huis. Het krassende geluid dat ze maakten was echter niet zo beangstigend en bedreigend als in de film. Het klonk eerder als een soort gejuich. Alsof ze mijn euforie deelden.
Precies 1 minuut eerder was ik namelijk tot een behoorlijk inzicht gekomen. Ik had ineens antwoord gekregen op een vraag waarmee ik al een paar jaar worstelde: hoe ik omstreden keuzes in mijn leven had kunnen maken, waarover ik schrijf in Naupaka en Hokule’a. Ik had er over geschreven, en wist diep van binnen wel hoe het proces was gegaan. Maar hoe ik deze praktisch kon overbrengen, was nog steeds een raadsel. Ineens wist ik het. Tijdens een meditatie kwam het tot me en het voelde als een waar aha-moment. En toen werd ik ‘gewekt’ door dus al die zingende, kraaiende eksters, waarvan ook mijn vriend vreemd opkeek.
Wat zou ik bij eksters - als spirituele wezens en boodschappers - op internet vinden? Ik zocht het meteen op. Eksters worden van oudsher in verband gebracht met fortuinlijk geluk. De ekster vraagt ons om te ontwaken en bewust te zijn op elk gebied van ons leven.
De ervaring zorgt weer voor een nieuwe richting. Het opnieuw leven inblazen in de waarde van mijn boeken en het uitdragen van deze boodschap. Dat er langzaam weer energie rondom mijn boeken ontstaat en dit thema, blijkt uit de opmerkelijke gebeurtenissen van de afgelopen week. Een redacteur van een Belgisch tv-programma die contact opnam voor een interview over die ene omstreden keuze waarover ik schreef in Naupaka, het boek dat ik schreef als support voor zoveel anderen die hiermee worstelden: kiezen voor jezelf. Een aantal vrouwen die in mijn boshuisje verblijven, waar zij de tijd namen om inzicht te krijgen rondom een belangrijke keuze en nieuwe richting (en daarover graag wilden praten). En reacties via instagram van lezers op hoe mijn boek Hokule’a hen inspiratie bracht rondom keuzeprocessen. En dat bracht mij een enorm inzicht: de energie stroomt weer. Gewoonweg omdat ik weer verbinding voel met de kern van een missie: de taak om anderen te supporten bij het maken van belangrijke keuzeprocessen.