​

​

Soms kan ik nog steeds niet geloven hoe deze trip tot stand is gekomen. Het begon allemaal tijdens de mijn eerste reis naar Big Island, waar ik mijzelf na een moeilijke periode en keuze probeerde terug te vinden.

​

Wie was ik? Wat was mijn fundament? 

​

Met deze twee vragen op zak dook ik de natuur van de Hawaïaanse jungle in. Zonder verwachtingen. Zonder mijn oude ik. Vanuit deze staat van (niet)zijn, begonnen er onverwachte dingen te gebeuren. Tijdens een nachtelijke wandeling over donkere lavavelden merkte ik op hoe de elementen mijn hielpen de pijn te verwerken. Zo begon het zachtjes te regenen op de momenten waarop ik verdrietig was en huilde. En tijdens een ritueel rondom loslaten van oude pijn bij de lava merkte ik op dat er iets verschoof in mezelf. Er ontstond ruimte.

 

Het ritueel

Ik ontmoette een kahuna, een sjamaan. Ku. Op het heiligste stukje Hawaïaans land - een laatste stukje Lemurië - leerde hij me hoe ik contact kon maken met de energie van stenen, spirits, totemdieren, voorouders én anderen. Hij zou me leren te vertrouwen op wat ik voelde tijdens een helingsceremonie met vijf vrouwen die ik op Hawaï had leren kennen. Met mijn zelfgemaakte bloemenelixer voerde ik een blessing uit, waarop ik informatie ontving over wie zij waren en waar ze heen wilde gaan. Elk van hen stond op een kruispunt op het gebied van een relatie, werk, woonplek en ziekte. Een jaar later bewandelden ze allemaal een andere weg: ze hadden het aangedurfd voor verandering te kiezen. 

​

Oude kennis ophalen

Tijdens het helingsritueel en de stiltemomenten in de natuur merkte ik op dat er iets essentieels in mijzelf naar de oppervlakte kwam. Een oude, vaag bekende wijsheid kwam naar de oppervlakte. Iets waarover ik nooit iets had geleerd op school. Het was er gewoon. Ik hoefde alleen maar in te tunen en de ingevingen te volgen. Zolang ik dit deed, bracht het leven me precies waar ik moest zijn. 

Ik schreef het allemaal op in mijn tweede boek Hokule’a. Maar realiseerde me dat dat niet voldoende was. Hoe mooi zou het zijn als anderen deze ook live konden gaan ervaren? Als een ervaring. Een innerlijke reis in de buitenlucht. Een Bostrip.

 

Als snel vond ik -hoe toevallig - een prachtige plek om deze te starten: het boshuisje Soeria én een zuivere waterbron in een groen dal op de Veluwe. De plek waar ik één van de belangrijkste geleerde lessen sindsdien op anderen overdraag. En dat is dat jij zelf de wijze leraar bent, de wisdom keeper. Je hoeft alleen maar te leren resoneren. Dan borrelt de wijsheid vanzelf naar de oppervlakte. 

​

Inmiddels ben ik bezig met het schrijven van mijn derde boek. Wil je het als eerste lezen? Laat het me dan weten! Dan zet ik je op de lijst.

​

​