"Li! Je moet het verhaal van deze vrouw horen! Het lijkt op dat van jou", zegt Jeroen. We verblijven onze laatste dag in de Kealakekua Bay waar ooit Captain Cook aan wal kwam. Ik was even gaan snorkelen en had aan de waterkant afscheid genomen van The Big Island. Dankbaar voor de trip met de vrouwen, waardoor ik kon ervaren waar mijn echte thuis zal zijn: voorlopig in Nederland. Er zat een blonde vrouw naast Jeroen. Een Nederlandse die vertelde hoe ze alles in Nederland had achtergelaten. Ze had gevoeld dat ze naar The Big Island moet emigreren en had al haar spullen verkocht. Een paar minuten voor onze ontmoeting was ze er achter gekomen dat het niet de bedoeling was om Hawaii haar thuis te maken, maar dat het eiland haar zou helpen om thuis bij zichzelf te komen. Voor het eerst in een lange tijd had ze zich geaard gevoeld in zichzelf. Ze was afgedaald, ingezakt in haar lichaam, zo vertelde ze. Synchroniciteit, dacht ik direct. Haar verhaal is een bevestiging van mijn ervaring een dag eerder. Toen ze vroeg of ik al eerder op Hawaii was geweest, wees ik naar de kleine Naupaka bloem aan de rand van het water. "Het begon allemaal met deze bloem", legde ik uit. "Met het boek Naupaka bedoel je?", reageerde ze. "Ken je het?" vroeg ik daarop. "Dat heb ik geschreven." Ze keek me aan met ogen als satellietschoteltjes. "Ben jij Lideweij Bosman? Door jouw boek zit ik hier!" Ze vertelde hoe een vriendin Naupaka aan haar had uitgeleend en hoe ze na een moeilijke tijd besloten had om voor zichzelf te kiezen. Om haar weg te bewandelen ongeacht wat de omgeving er van vond. En hoe ze hier, in deze baai, een paar minuten eerder een belangrijk stuk in haarzelf had teruggevonden.
Als ik een uur later met een grote glimlach een koffie bestel bij een van de leukste koffietentjes van Hawaii Iwa, verwonder ik me over de tatoeage van de vrouw die me bedient. Een kompas. Met exact dezelfde vorm als die ik gebruikte voor mijn nieuwe boek Hokule'a. Als ik haar vraag naar de betekenis, vertelt ze hoe het kompas haar altijd zal steunen om de juiste keuzes te maken.
Een dag voor vertrek, kreeg ik de antwoorden op mijn vragen. De richting is op alle fronten duidelijk. Ik ga naar huis. Op zoek naar een huis in de natuur. Mijn boek afronden en kijken hoe ik anderen zou kunnen gaan gidsen bij het vinden van hun richting. Maar ook deze blog bijhouden, want de mana, de kracht van het eiland werkt voorlopig ook thuis nog door. Hoe zullen de richtingen zich ontplooien? Ergens voel ik dat het best wel eens snel zou kunnen gaan 😃.