Als iedereen zich na de ceremonie verzamelt voor een gezamenlijke lunch, besluit ik de stilte op de zoeken. Een kleine cirkel gevormd door witte stenen en twee kruisen in de missen trekken mijn aandacht. Ik ga er naast liggen, mijn blik op de wolken gericht. "We zien boodschappen van onze voorouders en de aanwezigheid van spirits hierin verschijnen", had Ku gezegd. Ik sluit voor een moment mijn ogen, strek mijn armen uit en raakt daarbij per ongeluk de cirkel aan. Een branderig gevoel trekt door mijn hand. Ik schrik maar trek mijn hand niet terug. De warmte trekt langs mijn vingertoppen, de zijkant van mijn arm, schouders en borst richting mijn hart. Opnieuw mijn hart. Net als bij het smudgen. Ik denk plotseling aan een ervaring tijdens een soulhunt (een begeleidde trancereis) waarover ik schrijf in Naupaka. Ook hier had een sjamaan rook in mijn hart geblazen nadat ik een bijzondere spirit had ontmoet. Een man met enorm lange benen. Een man die ik hier onderaan de berg had ontmoet! Ik had gevraagd aan Ku of hij wist waar hij vandaan kwam. De gigant (reus) spirit leefde ooit op deze plek. Het was de oorspronkelijke bewoner, de Mu. En plotseling staat hij weer naast me. Ik voel zijn aanwezigheid. Zijn benen en enorme lengte. Hij begroet me en knoopt een praatje aan. Gewoon. Zoals ook wij met elkaar doen.
Ik herinner me van onze eerste ontmoeting dat hij vertelde me ooit mee te zullen nemen naar de plek waar hij vandaan komt. "Daar ben je nu," beantwoordt hij mijn vraag nog voordat ik hem wil stellen. "Maar ik zou toch met je omhoog gaan?" reageer ik. "Je bent toch omhoog gegaan net?" zegt hij en begint met een bulderende 'whohaaaa' te lachen. "Deze plek is voor jou van aarde, planten, stenen gemaakt. Een ander perspectief en wereld zoals ik deze ervaar, maar wel dezelfde ruimte."
Wat nu? Vraag ik. Waar ga ik nu heen? Waar ga ik wonen? 'Hier. Hier. Hier.' Hoor ik een dwingende stem mijn gedachten doorklieven. Een andere stem als die van Mu. Alsof het een storing in mijn gedachte is, een verandering van golflengte als dat van een radio.
En mijn boek? Hokule'a? Zal ik kunnen blijven doen wat ik graag wil; schrijven. En daarmee mijn geld verdienen? Mu begint opnieuw bulderend te lachen. "Breng maar wat naar Hawaii straks," zegt hij.
Als hij verdwijnt en ik op sta om me weer bij de groep aan te sluiten, voel ik dat dit stukje heilig land moet bewaard blijven. Maar betekent dit dat ik terug zal keren naar Hawaii? Is dat 'hier'? Een afsluitend gesprek met de Holy Road Trippers zal in meer inzicht geven...