Wat ik nooit had kunnen denken is dat ik mijn vriend Ku, een Hawaïaanse sjamaan, nog tijdens deze reis zou gaan ontmoeten. Drie keer belde ik hem op vanuit huis. Geen antwoord. Drie keer belde ik hem op vanaf een telefooncel op het eiland. Geen antwoord. Toen ik gisteravond de laatste Holy Road Trippers van het eiland haalde zag ik een telefooncel en probeerde het nog 1 keer. Drie keer is scheepsrecht dacht ik, maar weer geen antwoord. 'Ik kom morgen sowieso langs', sprak ik in op zijn voicemail. 'Ik kom je boek terugbrengen. Plus iets lekkers, stroopwafels.'
Toen ik drie jaar geleden bij Ku logeerde (onder zijn altaar in de woonkamer) had ik een heldere droom. Ik zag Ku aan tafel zitten in zijn woonkamer. Hij schreef in mijn boek. Mijn tweede boek. Na Naupaka was ik weer gaan schrijven. Over hoe het is om thuis te komen na een intensieve reis en hoe ik de geleerde lessen van Hawaii in het dagelijkse leven kon integreren. Ik durfde in die tijd niet in de ik-vorm te schrijven. Alle heftige reacties op social media op mijn boek hadden me van mijn pad gebracht. Ku schreef op de plekken waar ik mijzelf had weggelaten mijzelf- het woord ik - terug. Hij lachte toen ik dit de volgende ochtend vertelde en gaf mij het boek over de Hawaïaanse filosofie. Het hielp mijn eigen boek af te schrijven. En dit voorjaar komt het uit 😊
Maar goed, terug naar The Holy Toad Trip. De volgende dag stond ik met de drie vrouwen voor zijn deur. Weliswaar de vrouwen achtergelaten in onze lava-truck (zo genoemd vanwege de grove coating) om de arme man niet te overvallen met zoveel Hollands schoon.
En ja. De deur ging open. Ku was thuis!
En dat niet alleen. Hij nodigde ons uit voor een bijzondere ceremonie op de top van de berg waar ik vier jaar geleden met hem stond en in Naupaka over schrijf. Klein Lemurië noemt hij deze plek tussen hemel en aarde. Een groen paradijs omgeven door zwarte lavarotsen.
Er zullen meer mensen bij zijn, vertelde hij. Native Hawaianen en navajo indianen. Ze zullen elkaar elkaars rituelen laten zien. En wij zijn daar bij. Ergens voel ik dat dit levensveranderend zal zijn. Van binnen en vanbuiten. Het is het begin van iets nieuws. Het is tijd om het schild af te werpen en voluit te gaan leven 🌟