Drie keer moeten lessen voorbijkomen voordat je deze hebt geïntegreerd, vertelde een sjamaan mij tien jaar geleden. Op dat moment herken je namelijk het patroon en word je je er van bewust dat je in een cirkeltje rondliep. ‘Dank je wel. Ik snap het. En laat het gaan, zijn dan de woorden die je dan tegen jezelf kunt zeggen’, voegde ze er aan toe. Vandaag realiseer ik me dat ik in deze cirkel zit. Voor de derde keer.
En het mooie is: het geeft me het antwoord op de vraag die ik mijzelf al die jaren stel. Hoe kun je nou echt leven vanuit wat je wordt ingegeven? Vanuit de kern. Niet vanuit de vorm: van hoe je denkt dat je moet leven, omdat het ‘lijkt’ zo te horen gaan. Vanuit de norm. Vanuit de zekerheden van de gouden kooi waarin je leeft, zoals een huis met hypotheek, pensioen en loon.
Ik denk dat ik mijzelf die vraag stelde omdat ik voelde dat het 'goudenkooileven' me niet bracht waar ik op een dieper niveau naar verlangde: vrijheid, creatie, beweging. En op het moment dat ik deze - onbewust vanuit pijn en kwetsbaarheid - uitsprak, kwamen er drie uitdagingen op mijn pad om het leven vanuit de kern te oefenen. En oh la la. Die eerste ‘training’ was vreselijk heftig.
Les 1
Ik moest op een keiharde wijze voor mijzelf én anderen uit die kooi breken. Allereerst door mijn relatie te verbreken met mijn zieke vriend om er zelf niet aan onderdoor te gaan. Ik doorbrak daarbij alle normen en waarden die ik had geleerd vanuit mijn opvoeding én die van de maatschappij. De keuze die ik maakte, was eigenlijk geen keuze. Het was een bittere noodzaak. Als ik het besluit om voor mijzelf te zorgen niet had genomen dan was ik ingestort. Er volgde nog een aantal behoorlijke keuzes van omvang: ik zegde mijn baan en huis op te zeggen om vier maanden lang - in de natuur van Hawaï - de tijd te nemen weer tot mijzelf te komen. Om te kijken wat zich zou ontwikkelen als ik even helemaal niets was.
Het was een sleutelmoment. Ik zag hoe het werkte: leven vanuit de kern startte op het moment dat de vorm, ofwel al mijn rollen waren weggevallen. Die van verzorgende, journalist, van Utrechtenaar. AHA! Les 2
Maar leven vanuit deze flow ging me niet zo best af op Nederlandse grond. Ik probeerde de levensstijl vast te houden. Te krampachtig. Ik had mezelf namelijk voorgenomen om nooit meer in loondienst gaan. Want dat paste niet meer bij me. Ik zou (financiële) vrijheid creëren door dingen vanuit mijzelf - mijn eigen bedrijf - neer te zetten. En dat mondde bijna uit in een burn-out. Ik had weinig geld, geen baan en vooral: geen zelfvertrouwen meer. Ik geloofde er niet meer in. Toen gebeurde er iets op gezondheidsniveau waardoor ik in één klap terugviel bij de waarde van het leven. De focus werd automatisch verlegd naar waar het echt om ging. De frustraties, angsten en krampachtige pogingen om vanuit de kern te leven, werden omgezet in rust. Ik begon voor mijzelf te zorgen (les 1) door me terug te trekken in het bos. In mijn eigen sanctuary, mijn boshuisje. Alle ruis viel weg waardoor de verbinding zich - met mijn kern - herstelde. En ineens was daar weer die groene stroom waarbij alles op zijn plek viel. Ik voelde dat ik iets met de Veluwe, de bossen wilde gaan doen. Diezelfde avond reageerde ik op een vacature als pr-adviseur voor een toeristisch bureau dat zich bezig hield met de balans tussen recreatie en natuur. Het was een schot in de roos. De jaren die volgde stroomde het geld en voelde ik me weer ‘on top of the world’. Dit was ook leven vanuit de kern, realiseerde ik me: een baan aannemen. Ik had dus eigenlijk al die tijd tegen de stroom ingezwommen door er heilig van overtuigd te zijn dat leven vanuit de kern uitsluitend kon ontstaan vanuit mijn eigen bedrijfje. De gedachte had de beweging stilgezet.
En dit keer had mijn lichaam en niet mijn hoofd, me deze waardevolle les geleerd. Het was een sleutelmoment. Door die bijna burn-out had ik voor het eerst echt contact gevoeld met mijn lichaam. En vragen leren stellen over wat het nodig had. Speelsheid, was het antwoord. En ik wist direct dat het niet ging om feitelijk het spelen. Maar naar de kijk op mijn eigen situatie, door mijn gedachten en frustraties niet te serieus te nemen. Ik had mijzelf gedicteerd welke vorm het leven vanuit de kern moest zijn. De speelsheid zat hem in het avontuur. Je openstellen voor elke richting. Hoe erg deze ook niet lijkt te passen. Les 3
Deze week ontdekte ik dat ik opnieuw in die cirkel zat. Daar kwam wéér die les over leven vanuit je kern voorbij. Maar dit keer zou het anders gaan. Ik voelde dat deze oefening niet heftig zou zijn. Ik kreeg namelijk de mogelijkheid de les vanuit een veilige bedding te oefenen. Terwijl wel opnieuw alles rondom mij heen weg 'leek te vallen': mijn contract werd wegens corona niet verlengd. Werk vanuit een opdrachtgever is onzeker. En de vooruitzichten voor 2021 - de periode na mijn zwangerschapsverlof - 'lijken' er ook niet echt door corona rooskleurig uit te zien. Een prima recept om terug te vallen in chaos. Maar dit keer ben ik rustig. In hoofd én lichaam. Dat te maken heeft met de inzichten uit de twee eerdere lessen. Ofwel dat als alles wegvalt, iets nieuws in beweging zal worden gezet. En kennelijk wilde zich nu iets aandienen (en niet alleen dat kleine mannetje). Er is ook rust op financieel vlak, een vier maanden durend zwangerschapsuitkering.
‘De lessen zullen milder worden’, hoor ik de sjamaan nog zeggen. ‘Zolang je ze herkent en bewust integreert.’ En dat is precies wat er binnen dit proces - de derde les - gebeurt. Er vallen me de laatste weken ideeën - creatieve taken vanuit mijn kern - binnen. Bijvoorbeeld het schrijven van blogs waarin ik processen en magische momenten uit het dagelijkse leven beschrijf. De valkuil echter is dat ik merk hoe ik deze meteen wil omzetten naar een vorm. Misschien een boek? Misschien een programma. Twijfels, twijfels! Als snel zit ik urenlang te zoeken naar een manier om het op te zetten en voel hoe een beklemmend gevoel mijn keel overmeesterd en frustraties zich omvormen in hoofdpijn. Ik werd me ervan bewust. Ik moest NU terugkeren naar de rust. In lichaam en hoofd. Weg van de vorm, terug naar de kern.
Wat is het inzicht van les 3? De bewustwording van de geïntegreerde lessen. Maar vooral: ik ben deze nu gewoon simpelweg. Ik leef de geleerde wijsheid vanuit de inzichten uit de lessen, ofwel ‘die voor leven vanuit de kern’. Het fundament is gesmeed door de oefening. Dus laat ik alle ruis rondom de vorm los en keer weer terug naar de stilte. Het voelt nog wel ietwat onwennig, het loslaten van de controle. Maar de nieuwsgierigheid overwint, want er komt iets nieuws en dat voelt als het uitpakken van een cadeautje. Wil je ook stilte, rust, terug naar je kern? Weg van de chaos van de vorm? Boek dan een bosretreat in mijn boshuisje Soeria. Je leest er hier meer over. Bekijk hoe enthousiast schrijfster Esmir van Wering en Denise de Wolf (@unleashthewolf) het ervaarden. ;-)
Comments