Toen ik vorige jaar zomer op de magische berg in het zuiden van Big Island stond - waarvan de Hawaianen zeggen dat dit het laatste stukje Lemurie is - realiseerde ik me hoe ver wij als westerlingen van onze natuur afgesneden zijn geraakt. De verbinding met ons diepere zelf, de verbinden met alles om ons heen. Ook de Hawaianen worstelden hier mee tijdens de kolonisatie en de komst van missionarissen. Natuurreligie maakte plaats voor het Christendom. Ik bewonder de Hawaïanen om het feit dat ze toch hun oerinstinct in tact konden houden. Met behulp van liederen gaven ze de oude wijsheid door. Wijsheid die nu weer op scholen wordt onderwezen. Ik raakte zo enthousiast over het effect van de verbinding met de natuur dat ik niet meer anders kon om hierop te gaan vertrouwen, wat betekent dat ik op mijn oerinstinct ben gaan vertrouwen. En eenmaal op het pad van bewustwording vallen de lagen op jarenlange opgebouwde conditioneringen langzaam van me af. Ik sta steeds meer open voor energie, informatie die anderen met gedachten uitzenden. Arts en onderzoeker naar bijna dood ervaringen, zegt hierover: “Vergelijk het met het mobiele netwerk. Je krijgt op elk moment toegang tot een enorme bron van informatie, maar je ziet niet hoe het naar je toekomt in de ruimte om je heen. Ik ontdekte hoe je informatie die je nodig hebt voor jezelf kunt downloaden. En hoe je je kunt afstemmen op de mensen om je heen. Op jezelf. En op je voorouders. En daar is niets geks of zweverigs aan. Nee, dat is onze natuur. Zo volgen oude volkeren zoals de Hawaïanen hun stroom. En dat is net zo gewoon als even surfen op het internet. Â