'Wisdomkeepers' uit alle windstreken ter wereld komen één keer in de zoveel tijd
samen rond het heilig vuur om hun liefde voor moeder aarde uit te drukken via gebeden, oude rituelen, liederen en dans. Tijdens deze heilige ceremonie, de kiva, verbinden de vrouwen en mannen zich met elkaar om samen een krachtige, helende energie te creëren die verder reikt dan het oog kan zien.
Gisteren zag ik de documentaire die hierover ging, Kiva, in filmhuis De Lieve Vrouw in Amersfoort. Een geweldig reis langs de Kiva’s die op allerlei delen van de wereld werden gehouden. Waar wisdom-keepers vertellen over hoe we onze relatie met de aarde kunnen helen: 'Omdat ze huilt en haar kinderen naar huis roept.' Maar ook hoe we onszelf weer met de natuur kunnen verbinden, ons thuis. ‘Door te luisteren naar de ruisende wind, het water dat over keitjes in de beek stroom, het gezang van vogels. Je gaat opmerken dat overal een sound in zit, een ritme, muziek. Als je dit gewaar wordt en door je heen laat stromen, ben je in verbinding’, vertelt één van de aanwezigen.
Je bent dan in een andere staat, een staat waarin je de sound van je voorouders, je eigen wortels, herontdekt. De sluimerstand van je intelligente vermogen wordt ermee opgeheven, waardoor oeroude kennis vrijkomt. In feite kom je terug naar je natuurlijke staat van zijn, de verbinding met je fysieke, psychische en spirituele zelf. Niet afgescheiden maar in samenwerking met elkaar.
Wat zijn onze liederen?
Vaak zoeken we naar manieren om onszelf weer te verbinden, via de kennis van wisdom-keepers uit andere delen van de wereld. Maar wat zijn onze liederen, onze dans, onze gebeden? Die hebben we zeker, vertelde spiritueel en ceremonieel leider Nicole Zonderhuis na de film. In het contact met inheemse volkeren voelde ze het gemis van haar eigen inheemse geschiedenis en deed er onderzoek naar. Volgens haar is het tijd om de liedjes uit Europese sprookjes weer terug in onze ziel te brengen. Sprookjes zijn de verhalen die eeuwen op eeuwen werden doorgegeven en over ons gaan, maar door de onderdrukking vanuit het Christendom verloren zijn gegaan. Ook wij kennen daarmee een verleden als van de Inca’s, Indianen en Polynesiërs.
Eik, je ik
Maar het kan dus ook eenvoudiger, is de boodschap. Door de melodie van ons verleden simpelweg terug te vinden via de natuur en bijvoorbeeld een tijdje onder een eik te zitten. Het is niet zomaar dat het woord ‘ik’ is afgeleid van deze boom. Via de wortels die zich diep in de aarde verankeren en de takken die uitreiken naar de hemel, vinden we onszelf zittend in het midden, weer terug.
In de film was ook Torao te zien (links op de foto hierboven), een wisdom-keeper uit Nieuw-Zeeland met wie ik in de Veluwse bossen samen een ceremonie deed. In mijn blog vertelt hij: "Jullie zijn nooit je roots kwijtgeraakt. Het is de kunst om te voelen welke woorden en verhalen bij jou resoneren. Dít is de wijsheid die diep in jou verborgen ligt en zichtbaar wordt. Het is alsof je deze herkent, je herinnert.” Je leest het interview hier terug.
Wil je ook een keer een ceremonie, ritueel, of Bostrip meemaken? Kijk dan even hier.
Momenteel schrijf ik aan mijn derde boek die gaat over ons intelligente, helende vermogen. Tijdens een vier jaar durend persoonlijk onderzoek interview ik hier diverse mensen over, van artsen tot sjamanen. Wil je een boek reserveren? Stuur me dan een mailtje via lideweijbosman@gmail.com.