Een paar dagen geleden droomde ik over een man die ik een paar jaar geleden ontmoette en met wie ik zo nu en dan contact heb, Frank Bruining. Hij leefde een tijdje bij Peruanen in de Andes en kwam daar in aanraking met de oude wijsheid, de natuurreligie zoals ik deze ook ken van Hawaïanen. Een wijsheid die overigens ook een diepe verbinding heeft met die van de Kelten, Navajo indianen en Druïden. Volkeren en energieën die volgens mij vriend Ku regelmatig samenkomen op de heilige berg in het zuidelijkste puntje van The Big Island. De plek waar ik vorige week een ceremonie mocht bijwonen.
Maar goed, zoals ik al in de vorige blog aangaf zal ik hier vertellen over de tekens, dromen en bijzondere ontmoetingen die op mijn pad komen. En dat ik de routewijzers zal volgen zo goed als ik kan. Ik voelde dat deze droom een boodschap met zich meedroeg. Frank vertelde de weg die hij bewandelde. Over hoe hij de wijsheid vanuit de Andes op een moderne manier wilde overbrengen op de mensen die hiervoor openstaan. En hoe hij alle andere werkzaamheden naast zich neer had gelegd om zich uitsluitend hierop te focussen. Ik wist dit vanuit een eerder gesprek met hem, maar ergens voelde ik dat deze informatie niet zomaar opnieuw in mijn droom voorbijkwam. Volgens de Hawaïanen is de droomwereld een plek, een soort matrix, waar kennis en boodschappen worden uitgewisseld. Kennis om serieus te nemen.
Toen ik de volgende ochtend om 10.00 uur de tijdlijn van Facebook bekeek, zag ik dat Frank op het punt stond een live meditatie te beginnen. Ik besloot aan te haken en naderhand raakten we aan de praat. Ik vertelde hem over mijn droom en hij vertelde over hoe hij nog sterker de focus had verlegd naar het overbrengen van de oude kennis; hij nam langzaam afscheid van ook de financiële back-ups voor als zijn pad met 'De Moderne Sjamaan' toch niet zou slagen.
What's in it for me? Ik voel na deze 'live' ontmoeting in de droomwereld dat ook ik mij mag gaan focussen op wat ik graag wil, vanuit mijn boeken mensen gidsen. Of dat nu Hawaii of Nederland is. En terwijl ik dit schrijf krijg ik warm hoofd en voel ik enorme kriebels. Niet van angst maar van positieve spanning, van verlangen naar een nieuw avontuur. Los van conditioneringen en gedachten als 'dat kan toch niet zomaar zonder vast inkomen, dat kan toch niet zomaar lukken? Ik ga het gewoon doen: deze weg volgen. En de klusjes en banen die hier niets aan toevoegen, laat ik aan me voorbij gaan. En o ja, tijdens mijn reizen naar The Big Island weet ik hoe belangrijk het is om aan een intentie een tijdsbepaling te verbinden, anders zou het ook zomaar pas over 60 jaar, als ik een oud besje ben, kunnen slagen..
Laat ik de komende lente nemen als mijn persoonlijke deadline. Als de bloemknopjes van krokussen en hyacinten uit de grond komen dan doe ik wat mijn hart me ingeeft.
