top of page

Wat is jouw grootste verlangen?


‘Wat is jouw grootste verlangen?’, vroeg mijn nicht tijdens een wandeling langs de beek. Ik keek naar een stukje helder zuivere water omzoomt door goudgele blaadjes en dacht erover na. Mijn gedachten bleven blanco. Ik kon werkelijk niets bedenken. Of misschien toch wel? Ik had iets bedacht en zei: ‘Dat mijn boeken Naupaka en Hokule’a overzee gaan, de wereld in.’ Hoewel ik dit dolgraag zou zien gebeuren; reizen en lezingen geven, voelde het toch ergens niet als het juiste antwoord. We liepen verder. Dronken wat bronwater. Spraken over de wegen die we bewandelen en over hoe we daar het beste ons op kunnen blijven afstemmen. (Bij onzekerheid altijd even je hand op je buik leggen en vragen of het is wat je werkelijk wilt. En ook altijd: voelen wat je lichaam je vertelt.) Vlak voor mijn huis, op de rand van het dorp, weilanden en het bos voelde ik wat ik verlangde. Dit! De vrijheid om te doen wat er op mijn pad komt. Op deze plek. Elke dag wandelen, afstemmen en gaan. Ik leef mijn verlangen, en alles wat er bij komt is alleen maar heel erg mooi meegenomen. ‘Wat is jouw grootste verlangen’, vroeg mijn nicht tijdens een wandeling langs de beek. Ik keek naar een stukje helder zuivere water omzoomt door goudgele blaadjes en dacht erover na. Mijn gedachten bleven blanco. Ik kon werkelijk niets bedenken. Of misschien toch wel? Ik antwoordde: ‘Dat mijn boeken Naupaka en Hokule’a overzee gaan, de wereld in.’ Hoewel ik dit dolgraag zou zien gebeuren; reizen en lezingen geven, voelde het toch ergens niet als het juiste antwoord. Dit was bedacht, een verlangen voel je. We liepen verder. Dronken wat bronwater. Spraken over de wegen die we bewandelen en over hoe we daar het beste ons op kunnen blijven afstemmen. (Bij onzekerheid altijd even je hand op je buik leggen en vragen of het is wat je werkelijk wilt. En ook altijd: voelen wat je lichaam je vertelt.) Vlak voor mijn huis waar weilanden, bos en beek elkaar aanraken, voelde ik wat ik verlangde. Dit! De natuur, rust en vrijheid om te doen wat er op mijn pad komt. ‘Een soort pensioen!’, riep ik. Elke dag wandelen, afstemmen en gaan. ‘En dat doe je al!’, reageerde ze. Het klopt; ik leef mijn verlangen. Het zijn alleen de gedachten die me er - gelukkig steeds minder vaak - uit knikkeren. En alles wat er bij komt - in de stroom - is alleen maar heel erg mooi meegenomen. 😃 


173 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page