Ik leerde op Hawaï een krachtige methode kennen waarmee abstracte energie van een idee kan worden omgezet in aardse materie. Je kunt er bijvoorbeeld je verlangens (dromen) mee neerzetten. Sinds een paar weken pas ik de formule weer toe en valt alles wat ik nodig weer op magische wijze voor mijn voeten. Zoals gisterochtend in het bos...
Ik nam een ander pad dan normaal en werd ineens opgeschrikt door hard gekraak. Vlak achter me stortte met een klap een boom tegen de grond. En er stond geen zuchtje wind.
Wat volgde verraste me. Het oorverdovende geluid bracht me terug naar 2014, naar de actieve lavastroom op Big Island die bomen vermorzelden en met geweld om liet vallen. En met precies dus een geluid als deze omvallende boom. Ik was op een missie. Van het ene op het andere moment had ik het vliegtuig gepakt naar Hawaï. Voor maar één ding, een ritueel op één van de krachtige plekken van het eiland. Voor mezelf én iemand die de Hawaïanen vuurgodin Pele noemen. Ik had een belofte die ik moest vervullen en zou dit via een dankbaarheidsritueel doen, zoals de Hawaïanen me hadden geleerd. En met veel vuur.
Waarom die flashback nu, vroeg ik me af terwijl ik verder door de Veluwse bossen struinde? Is het soms een boodschap? Op het moment dat ik het me afvroeg, vloog er een krassende raaf boven mijn hoofd voorbij. Ook wel bekend als de brengers van informatie uit de andere wereld (geluid aan).
Ineens realiseerde ik me dat ik diezelfde ochtend tijdens een meditatie mezelf een vraag had gesteld. Er was namelijk iets wat me al een paar weken bezighield en waar ik graag antwoord op wilde krijgen: wat betekende het woord Vulkaanmissie? Het woord werd me twee weken geleden voor de voeten geworpen. Het begon allemaal met een artikel in de Volkskrant - met dit woord als kop - en een foto van de heiligste berg van Hawaï, waar de aardse en kosmische werelden in elkaar overgaan. Ik kende de kracht en energie van deze plek en wist direct dat ik er iets mee moest. Maar wat dan? Waarom hield dit woord me zo bezig? Als het een boodschap was, dan wilde ik graag wel meer uitleg.
Ik zag mezelf weer lopen over de lavavlakten. Een plek die tot gevarenzone was uitgeroepen door de overheid en hermetisch was afgesloten. Probeerde je er toch te komen, dan kon je 4000 dollar dokken. Maar niets kon me tegenhouden. Ik had maar één missie en dat was dichter bij de vuurtongne van de vulkaan te komen. Een dag na mijn aankomst ontmoette ik iemand met wie ik mijn plan deelde. Het bleek een dolgekke jonge vent die meteen aanbood me er naar toe te brengen. Hij wist de weg. Dit was de energie die ik herkende van het eiland. Een recept voor krachtige manifestaties, was een som van een vurig verlangen, een uiterst scherpe focus plús de vuurkracht van het eiland.
Binnen een dag stond ik op ‘fris’ gestolde lava en licht gesmolten sneakerzolen. Ik gooide mijn boek Naupaka in de lavastroom en dankte Pele. Op haar eiland had ik dit boek kunnen schrijven dat zoveel voor mezelf en anderen had betekent. Ik had gedurfd om een taboe de wereld in te slingeren.
Tijdens de wandeling terug naar huis appt de vrouw met wie ik de volgende dat op pad zal gaan voor het ritueel een foto opgestuurd. "Deze wilde ik je nog laten zien. De foto kwam op mijn scherm voorbij op het moment dat wij contact hadden over het bosritueel," schrijft ze. "Ik voelde dat ik je deze moest sturen."
Ik bekijk het plaatje én de foto die ik zelf net had gemaakt en realiseer me ineens dat wat dat de vulkaanmissie mijn diepere verlangen is om de energiereis in Nederland neer te zetten. Om de Hawaïaanse rituelen, de stille tochten naar de krachtplekken en de inzichten die daaruit ontstonden te delen met anderen. De energiereis waarbij je verbinding hervindt met je lichaam, hogere zelf en de kosmos. Waar je ontdekt waar de energie vast is gelopen. En met de natuur samenwerkt om deze weer te laten stromen. De verbinding - die er altijd was - te herontdekken.
Wil je meer weten over de energiereis, het bosritueel? Of alvast boeken voor maart 2021? Klik dan hier.